“Γονίος δε γεννιέσαι , γίνεσαι…”

Αυτό το ρητό έχει πολλή μεγάλη αξία όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται. Η αξία του έγκειται στο γεγονός πως αναγνωρίζεται ως βασική αρχή πως ένας γονέας δεν μπορεί να είναι τέλειος. Δεν είναι απαραίτητο να είναι τέλειος. Αρκεί να είναι καλός ένας γονιός.

Και καλός γονιός είναι αυτός που θα αναπαραστήσει αυθεντικά τον κόσμο στο παιδί του. Αυθεντικά όχι εξιδανικευμένα.
Με τα λάθη κατά την άσκηση της γονικότητας που προκύπτουν στο μεγάλωμα ενός παιδιού. Με τις ατέλειες που ένας γονέας έχει, μέσα του και έξω του και κυρίως με την πεποίθηση ότι αυτές τις ατέλειες δεν αναγκασμένο το παιδί του να τις εξομαλύνει ή να τις αποκαταστήσει κατά την ανάπτυξη του.

Βασική αρχή της συστημικής προοπτικής είναι η αντίληψη ότι ένα σύμπτωμα, μια διαταραχή ή μια δυσλειτουργία που φέρει ένα άτομο, ακόμα και αν εκδηλώνεται μόνο απο αυτό, δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο εκείνο, αλλά και το σύστημα μέσα στο οποίο το άτομο αναπτύσσεται. Πολλές φορές αποτελεί την έμμεση έκφραση μιας γενικότερης κατάστασης ή δυσκολίας που υπάρχει στην οικογένεια.

Μια δυσλειτουργία γίνεται ευκολότερα κατανοητή και διαχειρίσιμη όταν γνωρίσουμε βαθύτερα το πλέγμα μέσα στην οποία εμφανίζεται. Ιδίως όταν το σύμπτωμα αφορά ανήλικα παιδιά φαίνεται μονόδρομος πέρα από την ατομική ψυχοθεραπεία του παιδιού, να μπουν και οι γονείς του σε συμβουλευτική διαδικασία.

Πρόκειται για μια διαδικασία μέσω τις οποίας οι γονείς πέρα από το να κατευθύνονται πως να λειτουργήσουν μπροστά στις προκλήσεις και τις καμπές που επιφυλάσσει η ανάπτυξη του παιδιού τους, διερευνούν τις στάσεις, τις λειτουργίες και τις ρουτίνες των μελών της οικογένειας και τον τρόπο που τα παραπάνω ενδέχεται να επιδρουν στη συμπτωματολογία που εμφανίζει το παιδί ή τα παιδιά τους.

Μέσω της συμβουλευτικής διαδικασίας οι γονείς έχουν τη δυνατότητα να εκφράσουν σε ένα ασφαλές περιβάλλον τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στο παρόν ή που έχουν αντιμετωπίσει κατά το παρελθόν ως γονείς ή ακόμα και ως παιδιά. Να αναγνωρίσουν τυχόν απωθημένα συναισθήματα και ανάγκες τους, προοπτικές και προσδοκίες τους που ενδεχομένως να μεταβιβάζονται υποσυνείδητα στην κάτω γενιά, αυτή των παιδιών τους, πιέζοντας τα να γίνουν κάτι που δεν είναι ή που τα ίδια δεν έχουν φτάσει στο σημείο να συνειδητοποιήσουν αν αυτοβούλως θέλουν να είναι.

Η φράση “Αν δεν έχεις μισηθεί ποτέ από το παιδί σου, δεν υπήρξες πραγματικός γονιός”, καταφέρνει να συμπηκνώσει όλα εκείνα που συμβαίνουν κατά τη γονικότητα και που το μόνο που στην ουσία χρειάζεται είναι μια καθαρή εικόνα ώστε.